Opinie: Gamification

Deze opinie verscheen op 24/12/2015 in De Standaard Avondeditie.

Gamification

Onlangs was het eindelijk zover: de release van een langverwacht nieuw deel in een populaire entertainment-saga, een vervolg op een trilogie waar miljoenen trouwe fans jarenlang halsreikend naar hadden uitgekeken. Een saga met helden en heldinnen die vreemde wezens bevechten op plekken waar een goed lasergevecht nooit ver weg is. Op de eerste dag haalde deze nieuwe worp voorwaar 750 miljoen dollar wereldwijd binnen, een absoluut record. Ik heb het natuurlijk over het alom bejubelde videogame Fallout 4.

U bent in de war, merk ik. Star Wars, zegt u? Oh, die moest het in zijn hele openingsweekend met een schamele 200 miljoen dollar minder stellen. Ook niet slecht, puik werk. Maar laat ik u vooral verder uit balans meppen: Disney kocht àlle rechten op Star Wars voor 3.5 miljard dollar – een prikje vergeleken met de 6 miljard dollar die mediabedrijf Activision op de tafel smeet voor King, het bedrijf achter Candy Crush.

Duizelingwekkende cijfers, die het alleen nog maar schrijnender maken hoe een industrie die groter is dan die van de muziek en film samen anno 2015 nog steeds moet vechten om een bepaald imago af te schudden. Dat ze enkel gewelddadige producten uitspuwt voor puisterige, met chipskruimels besmeurde, exclusief mannelijke pubers die in de living van hun ouderlijk huis luid “fagg0t” of “n00b” kraaiend zombies willen omvermaaien. Een excellente manier om mijn bloed in een oogwenk te doen koken is de uitspraak “Video games? Goh, ben je daar niet wat te oud voor?”, gecombineerd met een neerbuigende blik voor optimaal effect.

Terwijl we ondertussen àllemaal gamers geworden zijn: Kijk uw smartphone-apps of Facebook-notificaties er maar op na: Welke van uw vrienden heeft u nu weer uitgenodigd om virtuele koeien of parels te versjacheren? U bent zelfs verslingerd aan games op manieren waar u misschien niet meteen aan dacht: Al onze sociale interacties worden reeds onderworpen aan wat men in het jargon gamification noemt: Een number’s game waarin we allemaal duimpjes, +1’s, shares of hartjes proberen te verzamelen, met de sociale netwerksite du jour als live scorebord.

Hoe kunnen we deze inbalans in 2016 verhelpen? Laten we om te beginnen games op hetzelfde niveau plaatsen én bekritiseren als podium, muziek en film-kunsten. Al enkele decennia is de know-how en technologie er om via dit wonderlijke interactieve medium hevige en echte emoties los te weken, nét zoals een moderne dans, trompetsolo van Gillespie of het camerawerk van Tarantino dat kunnen.

Anderzijds moet de bestaande game-community, waar toch enige vorm van elitarisme te bespeuren valt, gaming in àl zijn vormen omarmen: Van blockbusterproductie tot indie game, van Call of Duty 47 tot Candy Crush.

Sta mij toe om tot slot iedereen fijne feestdagen toe te wensen. Hopelijk liggen er ook voor u wat games onder de kerstboom. U weet niet wat u mist.